13 november: Lieve allemaal, het is zo fijn om in Tenerife te zijn! Het lekkere weer, de palmbomen, de boot die stil ligt. Het is heerlijk. Vandaag was de eerste schooldag. Mijn concentratie was heel ver te zoeken maar ik heb wel wat dingen af gekregen. Dit betekent dat ik de eerste toetsen in kan plannen… Maxime en Corvin zijn vandaag naar huis gegaan. Maxime is ziek geworden en Corvin had toch teveel heimwee. Het is heel gek dat zij in een paar uurtjes terug vliegen terwijl we zo lang erover hebben gedaan om hier te komen. Zaterdag komen er 2 nieuwe groepsgenoten aan: Arend en Linda. Dat wordt nog wat. Ik heb vanochtend ook even hard gelopen. Dat was fijn. Het moest wel voor het ontbijt want half 9 begon de schooldag. Dus toen ik om 7 uur wakker er voor wakker werd gemaakt vervloekte ik mezelf toch even dat ik dit vrijwillig deed. Het was uiteindelijk heel fijn (en warm). Daarna lekker afgespoeld met de koude slang op het achterdek want het was niet mijn douchedag en ik was helemaal bezweet. Als het goed is gaan we dit nu elke ochtend met een kleine clubje en Pieter doen. We moesten ons vandaag namelijk ook wegen en ik ben drie kilo aangekomen. Dat mag er mooi weer even af met het hardlopen. Nu kan ik ook alvast een beetje conditie opbouwen voordat we de Teide opgaan.

17 november: Ik keek heel erg uit naar de allereerste expeditie: de beklimming van de Teide. We hadden niet veel tijd voor de voorbereiding want we hadden de dag daarvoor huttenwissel en er waren ook nog luizen gevonden. Ik had dus niet meer naar de informatie gekeken over de Teide wat achteraf wel jammer was. Om 10 uur vertrokken we met de bus en na een korte film over de Teide begon de wandeling. Het eerste vlakke stuk ging heel goed, we liepen met de hele groep samen. Later gingen we meer stijgen en werd het zwaarder. Aan het begin liep ik met het voorste groepje mee maar toen kreeg ik buikpijn en ben ik meer achteraan gaan lopen. Het was fijn om in zo’n groepje te wandelen, je motiveerde elkaar om door te gaan en daar heb ik veel aan gehad. Na 4,5 uur kwam dan eindelijk de hut in zicht! In de berghut werd de buikpijn steeds erger maar iedereen was heel lief en hielp me met alles. Ik hoopte heel erg dat het over zou zijn de volgende dag anders zou ik niet mee kunnen naar de top en zou de terugweg ook een stuk zwaarder worden. Gelukkig ging het de volgende ochtend beter en kon ik mee. Ik vond het zo bijzonder om daar helemaal op de top te staan en heel Tenerife onder je te zien. Langzaam werd het lichter en de lucht werd steeds mooier. Het was alleen echt heel erg koud dus ik was blij toen we weer naar beneden gingen. De terugweg ging veel makkelijker, we hadden veel tijd voordat de bus vertrok dus we zijn rustig naar beneden gelopen. Ik vond het zwaarder dan verwacht, je had toch veel last van de ijlere lucht, maar het was heel bijzonder en we hebben met de hele groep de top bereikt!