Piet Stolk, onze scheepsarts van Tenerife tot St.Maarten:

Beste Robin, Famke, Moor, Jasper, Tom, Tesse, Benjamin, Thijs, Laura, Dieneke, Ellemijn, Julia, Clair, Kirsten, Beau, Arend, Neeltje, Sophie, Ben, Youri, Amber, Emiette, Floor, Bart, Romy, Maartje, Tess, Friso, Jan, Maart, Mirthe, Linda, Joost en Folkert,

Op 18 november stapte ik ’s avonds in Tenerife aan boord van de Regina Maris. Behalve Mirthe was er verder niemand aan boord. Een paar uur later zit ik met een paar wildvreemde mensen te heerlijk te eten in Laguna, een plaatsje even buiten Santa Cruz. ‘Typisch School at Sea’ ? Dynamisch en onverwacht. Het is wel heel leuk om 4 weken te mogen meedraaien in zo ’n uniek project. Ik kom terecht in een groep van 34 heel verschillende leerlingen, 4 leerkrachten, een kok, 3 stuurmannen waarvan er één een vrouw is, Mieke en Martin, de Kapitein. Hier zal ik het 4 weken mee moeten rooien. De boot is de maatschappij in het klein, waarin een ieder zijn rol gevonden lijkt te hebben. En wat gebeurt er veel in zo ’n maatschappij! Ik doe m ’n best snel alle namen te leren en draai de wachten mee van 5.00 – 9.00 onder leiding van Sam. Jullie leren mij een beetje te sturen, hoe het logboek in te vullen, waarop te letten bij een rondje over het schip, de machinekamer te controleren en hoe de wacht over te dragen. Als decor prachtige sterrenluchten bij het begin van de wacht en meestal een fraaie zonsopkomt. Voor mij erg leuk een beetje inzicht te krijgen in wat mijn dochter twee jaar geleden heeft meegemaakt toen zij mee was. Leuk ook om een keukendienst mee te doen. Best hard werken van 7.00 – 21.00. Ik zie en hoor wel veel tijdens zo ’n wacht en keukendienst en ook tijdens het leven aan boord. De zorg voor jullie zelf en voor elkaar. De ergernisjes onderling, die er natuurlijk ook zijn. De heimwee en de verdrietjes, de troost van de anderen, de vriendschap. Maar het is vooral fijn te mogen delen in het plezier!

Als scheepsarts hoop je weinig te doen te hebben.Je wilt een paraplu zijn. Als je die bij je hebt, gaat het niet regenen. Toch een paar dingetjes mogen doen, helaas. Het is erg leuk met jullie te praten en jullie bezig te zien. De diversiteit van jullie. Extrovert, met het hart de tong, wat rustiger introvert, met soms onredelijk hoge eisen aan zichzelf en alles wat daar tussen zit. De puberale verbaal seksuele uitingen, met name van de jongens. Het stoere gedrag en de kleine hartjes. De schier onbeperkte mogelijkheden die er zijn aan het begin van jullie leven. De verwachtingen en soms de achterkant hiervan; de teleurstellingen. Ik vond het ook erg leuk om jullie wat medische dingen en wat EHBO bij te brengen. Dat waren voor mij mooie middagen. Een regelmatig terugkerend iets was: “DE BEL” Iedereen naar het tussendek. Het afroepen van de nummers, (ik ben 39). Steevast is er weer iets niet goed gegaan, ondanks eerdere waarschuwingen of verzoeken. Martin weet dit meestal op de hem eigen wijze goed duidelijk te maken. Bijna nooit wordt er iemand persoonlijk aangesproken. De groep wordt verantwoordelijk gesteld en de groep moet het dus oplossen. Maar ach, hoe kun je nu toch iets leren zonder fouten te maken? Zoiets als deze reis te mogen meemaken in de bovenbouw van jemiddelbare schooltijd! Wat een geluksvogels zijn jullie! En wat een voorrecht hier bij te mogen zijn en hiervan een beetje deel uit te mogen maken. Bofkont tussen de bofkonten!!

Lieve leerlingen, bedankt voor 4 fijne weken. Voor jullie vertrouwen, acceptatie, voor het plezier dat ik met jullie heb mogen hebben en voor de gezelligheid! Ik heb van jullie genoten! Goede vaart verder!