De terugkomdag

Beste sponsors,

op 28 mei was het dan zover. De laatste officiele School at Sea dag. Namelijk de terugkomdag. Op deze dag zouden wij bijeenkomen en bespreken hoe de thuiskomst was.

Ik was erg beniewd hoe het zou lopen, maar ik had vooral erg veel zin om iedereen weer te zien! Ik had maar enkelen leerlingen, wegens mijn drukke schoolprogramma op het moment..., de afgelopen anderhalve maand gezien dus ik vond het fijn dat deze dag georganiseerd werd.

De dag begon om tien uur 's ochtends. Het vond plaats op het kantoor van School at Sea en langzaam druppelde iedereen binnen. Heel veel knuffels werden uitgedeeld en er heerste een gezellige sfeer. We begonnen het programma door met zijn alle even de laatste dagen van School at Sea te bespreken en iedereen die nog iets kwijt wou kon dat. Toen mocht je een op een gesprekjes gaan voeren met wie je wou. Zo kon je feedback geven of iets bespreken wat wellicht niet helemaal lekker was afgesloten. Ik had niet persee iets met iemand te bespreken dus ik ben lekker met Moor bij gaan kletsen. Doordat Moor op Texel woont, minimaal 3,5 uur met de trein + boot, had ik haar al een hele lange tijd niet gezien. Dit was het perfecte moment om weer goed te praten. Het was erg gezellig. Daarna gingen je met je wacht bespreken hoe de thuiskomst was gelopen en hoe het nu met school ervoor stond. Ik vond het een leuk gesprek en ook goed om te horen dat het bij iedereen toch wel redelijk hetzelfde was! School at Sea blijft een hele ervaring en de enige die het echt zullen begrijpen zijn natuurlijk de leerlingen die ook mee zijn geweest. Vervolgens had iedereen met zijn ouders een mentorgesprekje. Hier werd kort besproken hoe je ervoor stond met school. Daarna was de dag alweer voorbij! We kregen nog een mapje met al onze Praktische Opdrachten, SasStorys en Sasverslagen, een certificaat, een bewijs van de Spaans lessen die we hebben gevolgd en een School at Sea mok.

Het programma was niet indrukwekkend, maar het was vooral heel leuk om iedereen weer te zien en daar draaide het uiteindelijk om! Ik heb een erg gezellige dag gehad.

Verder ben ik nu nog steeds druk met school bezig. Ik heb bijna elke dag een proefwerk dus door de drukte kijk ik enorm uit naar de zomervakantie. Ik ben ook van plan om na mijn proefwerkweek een presentatie te organiseren, want dat had ik jullie nog beloofd! Het is misschien een beetje laat, maar ik wil wat goeds neer zetten en ik denk dat het op deze manier het beste gaat. Mijn proefwerkweek is begin juli, maar ik bericht jullie tegen die tijd natuurlijk. Ook ben ik bezig met de aftermovie van mijn reis en die is bijna af. Zodra hij afgerond is zal ik hem naar jullie sturen.

Groetjes Neeltje

In de media!

Beste sponsors,

afgelopen week ben ik in het Eindhovens Dagblad verschenen met een artikel samen met Floor en Kirsten. Morgen, dinsdag, ga ik naar omroep brabant voor de opnames voor het programma 'Onder ons' samen met Kirsten. Het programma zal dinsdag gelijk al worden uitgezonden om 17:55 en daarna elk uur worden herhaald. Ik zou het leuk vinden als jullie zouden kijken!

Groetjes Neeltje

Thuiskomst

Beste sponsors,

het is heel gek, maar ik schrijf deze blog vanuit mijn eigen woonkamer. Op 16 april ben ik terugkomen en was School at Sea echt voorbij. Op 12 april waren we al in Ijmuiden aangekomen. Van te voren hadden we een scheepsovername waarbij ik kok was! De scheepsovername was heel kort, ongeveer van 3 uur 's middags tot 9 uur 's ochtends, maar het was toch erg leuk! Samen met Kirsten heb ik een heerlijke tomatensoep gemaakt bij het avondeten en hebben we pannekoeken gebakken. Iedereen was erg enthousaist. Om 9 uur 's ochtends kwamen we toen in Ijmuiden aan. Het was zo gek om eindelijk weer in Nederland te zijn! De dagen in Ijmuiden hebben we veel schoongemaakt en opgeruimd. Alles werd voorbereid op de thuiskomst. Op 16 april voeren we door de sluizen. Aan de kade stonden al mijn vrienden en familie te wachten. Na een half jaar kon ik ze eindelijk weer zien. Na ook nog het afscheid van de boot zijn we naar huis gereden. Eenmaal thuis aangekomen besefte ik het nog steeds niet. Ik ben gewoon thuis! Alles leek een stuk groter en vooral hoger. Mijn vrienden zijn die avond komen eten en we hebben lekker gegeten en wat foto's bekeken. Nu zit mijn eerste week op school er al bijna op. Ik moet veel inhalen dus ik ben met alle leraren aan het bespreken wat hiervoor de mogelijkheden zijn.

Het is heel gek om weer thuis te zijn en ik merk dat ik nog erg moet wennen. Ik mis mijn vrienden van boord heel erg maar gelukkig kan ik ze in de meivakantie weer zien. Op 28 mei hebben we een terugkomstdag met ook alle leraren en bemanning erbij. Ik kijk er erg naar uit. Hierbij krijgen we ook onze laatste sasstory dus dit is nog niet mijn laatste blog! Als het zover is zal ik dus ook mijn laatste sasstory online zetten.

Heel erg bedankt voor dit onvergetelijke avontuur, ik ben heel erg blij dat ik dit heb kunnen mee maken en dat was niet zonder jullie gelukt.

Groetjes Neeltje

Azoren - IJmuiden

Beste sponsors,

ik heb eindelijk mijn laatste sasstory binnen! Hier nog de laatste stukjes die ik heb geschreven over de Azoren tot Ijmuiden.

Algemeen verslag

De oversteekvan Bermuda naar de Azoren

We hebben de grote oversteek van Bermuda naar de Azoren ongeveer twaalf dagen

gevaren. In Bermuda was de nieuwe scheepsarts aan boord gekomen: Merel. Het eerste

deel van de reis hadden we vrij ruig weer. Er waren hoge golven, daardoor moesten we

vaak tuigjes aan. Het was koud en regende vaak. Niet echt ideaal. Bij de

scheepsovername was ik helaas weer ziek. Ik heb geen wacht kunnen lopen en vrijwel

alleen maar in bed gelegen. Het was erg fijn toen we eindelijk in de Azoren aankwamen.

De Azoren

We waren een nacht op het eiland Flores. Hier kregen we een tour met een bus over het

eiland en hebben we het walvissenmuseum bezocht. Daarna voeren we verder naar het

eiland van Bart en Julia: Faial. Toen we aankwamen stonden al hun familie en vrienden

op de kant. Dit was zo mooi! Op Faial hebben we een erg druk programma gehad. We

zijn op de tweede dag naar het eiland Pico gegaan om daar de solobivak te hebben! Van

te voren mochten we voor 12 euro eten kopen bij de supermarkt. Op Pico kregen we

allemaal een plekje aangewezen waar we verbleven. Voor mij had de solobivak wel wat

langer mogen duren. Ik vond het heerlijk, de rust en de natuur om mij heen. Een van de

eerste dagen zijn we gaan Whale-whatchen. Met twee kleine rubberen bootjes gingen

we de zee op, opzoek naar walvissen. Het was erg gaaf om te zien en dan met name als

de walvis onderdook. De volgende dag hadden we een uitwisseling met de school van

Julia en Bart. Eerst kwamen ze naar ons. We gaven ze een rondleiding op de boot en

speelden oudhollandse spelletjes met ze. In de middag zijn wij naar hun school gegaan.

Daar hebben we een heerlijke lunch gegeten, een rondleiding gekregen en

bubbelvoetbal gespeeld. Ook hebben we in groepjes bij een gastgezin gelogeerd. Ik zat

samen met Sophie en Joost bij een Duitse familie die op het platteland woont. We

hebben lasagne gegeten en na het eten lekker ouderwets monopoly gespeeld. Het was

heel gek om weer eens in een huis te zijn in plaats van op de boot. Op een van de laatste

dagen hadden we een dag die was georganiseerd door Club Naval. In de ochtend

bezochten we een vulkaan en de Caldera. Het was echt prachtig! Daarna zijn we in

kleine zeilbootjes het water opgegaan. Ik had nog nooit in een klein bootje gezeild. Ik

vond het erg leuk om te zien hoe het zeilen daarop werkt in vergelijking met de Regina.

In de avond hebben we een diner gehad, wat ook mede was gesponsord door Bom

petisco. Iedereen had zich mooi aangekleed en het was erg lekker.

Oostende

Van de Azoren zijn we naar Oostende gevaren. We hebben hier, langer dan ik had

gedacht, 12 dagen over gedaan. Aan het begin hadden we nog wat ruiger weer, maar

het is ook lekker rustig geweest. Het was ontzettend leuk om in Oostende te zijn. Het

voelde toch al een beetje als Nederland. We kregen vrije tijd en we liepen verwonderd

door de stad, omdat alles zo vertrouwd voelden. Het was ook vrij raar om tegen je

ouders en vrienden te kunnen zeggen: tot volgende week!

Schoolwerk

De laatste weken was het nog even hard doorwerken aan school. Ik had een strakke

planning gemaakt met Mieke en die is helemaal goed gekomen. Daarnaast heb ik ook

nog met Moor ook nog boekjes in elkaar gezet. We hadden gevraagd of iedereen wat

voor iedereen wou schrijven. We zijn nu nog steeds bezig om het per persoon in een

bestandje te plakken. Het is veel werk, maar iedereen is heel enthousiast en ik denk dat

het heel leuk wordt om te krijgen aan het einde van de reis. Samen met Mirthe en

Sophie werk ik ook nog aan het aankomstlied.

Voor mijn schoolwerk ben ik dit half jaar altijd gemotiveerd geweest. Ik wil heel graag

over en ben bereid in de mei- en zomervakantie hier voor te werken. Vanaf het begin

aan heb ik een vrij duidelijke planning gehad, in zoverre dat kon in verband met mijn

PTA planners die ik niet had gekregen, en mij hier ook altijd aan gehouden. Ik denk dat ik

aan het begin nog iets meer toetsen had kunnen maken, maar aan het eind heb ik wat

harder door gewerkt waardoor het helemaal goed is gekomen. Ik heb alle toetsen die ik

aan boord kan maken, op kunst na, gemaakt. Deze ben ik nog wel van plan om aan

boord te maken, maar ik weet niet of dit helemaal gaat lukken met de

scheepsovername. In de meivakantie zal ik mijn boektoetsen voor Duits en Engels

voorbereiden zodat ik die na de meivakantie op school kan inhalen. Ook ga ik mijn

werkstuk van geschiedenis in de meivakantie maken en alle vakken bijwerken zodat ik

na de meivakantie helemaal bij ben met alles. In de week voor de meivakantie maken ze

een toets aardrijkskunde en wiskunde op school. Ik hoop dat ik in die week via zelfstudie

deze kan voorbereiden en mee kan maken met de klas.

Ik vond de manier van werken op het schip heel fijn. Ik kon zelfstandig werken en als het

nodig was vragen stellen aan de leraren. Ook vond ik het erg fijn om de toetsen zelf te

kunnen inplannen. Ik denk echter dat het ook weer fijn zal zijn om klassikale uitleg te

hebben.

Wacht

Tijdens het ruige weer vond ik de wachten soms wat minder. Als het koud is en het

regent, zit je toch liever in de salon onder een warm dekentje. Maar zo werkt het niet,

doordat ik wacht liep konden andere weer rustig slapen of aan school werken. En zo is

het net zo andersom. Voor die vier uur ben ik met mijn wacht verantwoordelijk voor het

schip en ik begon me dat de laatste tijd steeds vaker te realiseren. Daarnaast gaf het

slechte weer ook een kick, om het schip zo schuin te zien gaan en als de koers zo goed

moest blijven. Ik had wel het gevoel dat ik echt iets aan het doen was. Ook heb ik het

gevoel dat ik in het laatste stuk van de reis het zeilen echt ben gaan begrijpen. Ik vind

het ontzettend leuk en ga het op zee zijn zeker missen. Ik heb ook de laatste tijd nog

even extra genoten van de prachtige sterrenhemels.

Verslag van stuurman Wessel:

Neeltje, altijd met een lach, altijd vrolijk. Je zorgde voor een goede sfeer tijdens de wacht

en je nam je verantwoordelijkheden. Je neemt geen verantwoordelijkheden die je niet

aankunt, dat is een mooie eigenschap.

Keuken

Tijdens de laatste scheepovername, voor IJmuiden, heb ik samen met Kirsten

gesolliciteerd voor de functie kok. En we zijn het ook geworden! Al was het niet een

lange scheepsovername, van 3 uur ’s middags tot de volgende dag half 9 ’s ochtends,

vond ik het ontzettend leuk om te doen. In de avond hadden we tomatensoep, die

iedereen erg lekker vond, samen met pannenkoeken. Voor het ontbijt hadden we

yoghurt met banaan en nog een halve pannenkoek over van de vorige avond.

Ik vond de keukendiensten aan boord zwaar, maar wel leuk. Ik denk dat ik er heel veel

van heb geleerd en dat ik dit thuis kan toepassen. Ik heb veel zin om thuis te gaan koken,

en dan met name het stuk waarin ik in plaats van voor 40 mensen voor maar vijf mensen

hoef te koken, en wellicht ga ik nog wel eens zelf brood bakken. Ik ken in ieder geval het

recept! Ook het schoonmaken in de keuken is me veel makkelijk af gegaan dan in het

begin en ik denk dat ik dit thuis zeker ga voortzetten.

Mijn blogje voor de website:

Op een dag vertelde Moor mij dat ze een keer een gedicht had gelezen over het laatste

koekje. Je hebt een hele trommel koekjes, die je allemaal lekker op eet. Tot het moment

dat er nog maar een koekje in de trommel zit. Van dat laatste koekje ga je extra

genieten. Maar waarom kan je niet van alle koekjes zo genieten, zoals je van het laatste

koekje geniet? En zo is het ook met het leven. De laatste dagen komen eraan en opeens

gaan wij van alle laatste keren extra genieten. Hadden we niet van de hele reis zo

moeten genieten, zoals we nu extra genieten van het laatste stuk? Is het niet veel te

vlug gegaan en is het nu opeens voorbij? Is het niet zo, dat wij nu het liefst, terug

zouden gaan, naar het begin toen we de hele reis nog voor ons hadden?

Ik in ieder geval wel. Neeltje

Eindverslagje Martin/Mieke

Neeltje, veel van je zonnedoelen heb je bereikt je werkt zelfstandiger, bent gemotiveerd

en opgeruimd. Je schoolwerk heb je goed onder controle, dat gaat goedkomen. Met een

E+M profiel geneeskunde gaan studeren? Niet aarzelen, gewoon doen. Dat moet lukken

met jouw inzet, discipline en motivatie.

Mijn eigen visie op het laatste deel van de reis, Azoren-IJmuiden

Het laatste stuk was erg druk. Alle het schoolwerk moest afgemaakt worden, maar

daarnaast moesten we ons ook voorbereiden op de terugkomst. Tussen de groep zijn er

zeker nog wel spanningen geweest, maar ik heb wel het gevoel dat we een hechte groep

zijn geworden. Ik denk dat iedereen zich steeds beter besefte dat de thuiskomst

dichterbij kwam. We hebben voor de terugkomst gewerkt aan onze presentatie, zodat

we als we terug zijn ons verhaal over School at Sea goed kunnen vertellen.

Dit wil ik ook nog wel even kwijt:

Dit is mijn laatste sasstory en ik denk dat dit een goed moment is om even op te

schrijven wat ik nou zo heb gewaardeerd deze afgelopen zes maanden. Natuurlijk zal ik

de prachtige eilanden met hun witte stranden onthouden en de vele leuke expedities

die we hebben gedaan. Maar juist de kleine dingen, dat zijn de dingen die ik het meest

ga missen.

- Met zijn alle ontbijten, lunchen en avondeten. Er is altijd wel iemand die tijdens

het eten een praatje met je maakt en als je even geen zin hebt in de drukte, eet

je snel een boterham en trek je je daarna terug in je hut.

- De zee. Ik vind het heerlijk om in de salon te zitten en uit het raam te kijken en

zee te zien. De zee heeft zeker iets betoverends op me gehad, de verschillende

kleuren en de verschillende hoogtes.

- De buitenlucht. Door de wacht kwam je sowieso elke dag vier uur buiten.

Heerlijk!

- Filmavond. Iedereen keek altijd uit naar zaterdagavond. Dit is echter ook het

enige moment in de week dat het helemaal stil is in de salon.

- De mensen. Je leeft een half jaar met deze groep en je kent ze allemaal door en

door. Als je thuis bent, zal je ze opeens een stuk minder gaan zien.

- De zonsopkomst en –ondergang bij de 5-9 wacht.

- Vier uurtje, en dan vooral als het een grote portie is.

- De structuur/het ritme

- De etensbel

- De blijdschap als de motor uitgaat en we zeilen.

- Het gewekt worden door een persoon in plaats van een wekker.

- Altijd iemand in de buurt hebben, waar je even mee kan praten.

- De zondagen waar er harde muziek opstaat en iedereen bezig is met

schoonmaken.

- Het waarderen van kleine dingen zoals een plakje oude kaas of yoghurt bij het

ontbijt.

- Geen moeilijke kledingkeuze in de ochtend. Doe ik deze vieze trui aan of die

vieze trui?

- De feestjes waarbij iedereen heel slecht danst.

- Creatieve uitspattingen van mensen tijdens de keukendienst, waardoor we

opeens iets heel (bijna altijd) lekkers en nieuws eten.

- De dolfijnen.

- Het zwemmen/snorkelen in de zee.

- Alle gewoontes en leuke dingen van de Regina Maris die we dit half jaar hebben

meegemaakt!!

De officiële terugreis!

Hallo sponsors,

ik zei het de vorige keer al, maar nu kan ik het echt officieel zeggen. We zijn op de terugweg! We varen nu naar Oost-Ende in Belgie. Hier gaan we 2 a 3 dagen verblijven en dan varen we in ongeveer (afhankelijk wat de wind doet) een dag naar Ijmuiden. We liggen hier nog een paar enkele dagen voor de sluizen, waar we waarschijnlijk veel gaan schoonmaken en gaan voorbereiden op de thuiskomst! De afgelopen week hebben we in de Azoren doorgebracht. Twee leerlingen van ons, Julia en Bart, komen hier vandaan dus het was voor hun al een soort van thuiskomst. Hun ouders en vrienden stonden op de kant te wachten met ballonen en spandoeken toen we aankwamen varen. Het was erg mooi om te zien. We hadden een druk programma, wat grotendeels door de ouders van Julia en Bart was geregeld.
We hadden een uitwisseling met leerlingen van de school daar. Eerst kwamen ze bij ons aan boord. We deden wat oudhollandse spelletjes en hadden uiteraard een rondleiding en presentatie over School at Sea. Rond half 1 zijn we naar hun school gegaan. We kregen een uitgebreide lunch en een toetjesbuffet. Hierna kregen we een rondleiding door de school en gingen we bubbelvoetbal doen.
We zijn op solobivak geweest! Iedereen kreeg een budget van 12 euro om eten van te kopen bij de supermarkt. Daarna zijn we met de pond naar een eiland in de buurt, Pico, gevaren. Na ongeveer een uur lopen kwamen we bij een bos aan. We gingen met groepjes het bos in waar we een plekje aangewezen gekregen. Hier zouden we tot de volgende dag 12 uur doorbrengen. Ik hing mijn hangmatje op en daarboven een zeiltje. Ik at een heerlijke bak yoghurt en hebben de rest van de avond heb ik sudokuís gemaakt en genoten van de rust en natuur om me heen.
We hebben een nachtje bij een gastgezin overnacht. Ik zat samen met Sophie en Joost bij twee Duitse mensen, die wat buiten het dorp woonden. We hebben lasanga gegeten en toen een potje monopoly gespeeld. Het was erg gezellig en heel raar om weer eens in een huis te zijn.
We zijn met rubberen bootjes de zee opgegaan om walvissen te spotten! Onderweg naar de Azoren waren we tijdens de scheepsovername al twee walvissen tegengekomen die vlak langs de boot zwommen. Nu gingen we echter op zoek naar ze. We moesten jammer genoeg een afstand van 15 m aanhouden, dus we konden het niet erg goed zien. Maar je zag het wel als ze gingen duiken, dan kwam de staart opeens heel hoog uit het water. Erg gaaf om te zien.
Natuurlijk kunnen we nu allemaal ongeveer zeilen op de Regina Maris. Op ze Azoren hebben we ook in kleine zeilbootjes gevaren. Het was toch echt wat anders dan op een groot schip en vele zijn dan ook omgeklapt. Het was erg leuk om te doen. Na afloop hadden we een diner dat georganiseerd was door een grote sponsor van Julia en Bart: Bom Petisco. We hebben heerlijk gegeten en daarna een feestje op de boot gehouden.
Het was een hele geslaagde week en een mooi laatste bestemming om te zijn. Nog maar 17 dagen en dan ben ik alweer thuis. Het wordt voor iedereen nog even hard werken aan school de laatste weken en voor ik het weet zijn we al in Ijmuiden.

Groetjes Neeltje

We zijn op de terugweg!

We zijn op de terugweg! Over iets meer dan een maand ben ik gewoon al weer in Nederland. Het begint eng dichtbij te komen. We hebben nog maar een bestemming op de planning staan: de Azoren. In dit blogje zal ik jullie wat vertellen over onze vorige bestemming: Bermuda. We hebben lekker veel gedaan! Ik zal beginnen met te zeggen dat Bermuda mijn favoriete plek is waar we binnen zijn komen varen. Echt een plaatje. Het helderste water van de hele wereld. Ja, het was te koud om te snorkelen, maar als je uit de boot keek zag je overal om je heen vissen zwemmen. We lagen aan de kade in St. George. Op de tweede dag kregen we een hele dag vrije tijd. Samen met Friso en Sophie ben ik naar de hoofdstad van Bermuda, Hemmington, geweest. Hier hebben we wat rond gelopen en zijn we daarna ergens heerlijk uiteten geweest. Het was een erg leuk dagje en ook fijn om even een hele dag weg van de boot te zijn, na zo’n lange tijd erop te hebben gezeten. De volgende dag gingen we naar het dolfinarium. Bijna de hele groep ging hier met dolfijnen zwemmen voor 99 dollar. Het was een heel commercieel gebeuren dus ik ben blij dat ik niet ben geweest. De derde dag hadden we een soort van mini-uitwisseling met de Spirit of Bermuda. Dit is een boot waar leerlingen van groep 8 een week verblijven. Elke week komt er een nieuwe groep. We lieten onze boot zien en konden ook even bij hun kijken. In de avond was de Thor Heyerdahl (de Duitse School at Sea) naast ons komen liggen. De volgende dag hadden we in de avond een barbecue en filmavond met ze. Het was erg leuk om te zien dat we nu veel meer met ze mengden dan aan het begin van de reis, in Tenerife.

De reis naar de Azoren is lekker wild begonnen. We hebben harde wind, wat ervoor zorgt dat we erg op en neer gaan. Dit stimuleert je schoolwerk niet en je zeeziekte wel. Het is ook steeds kouder aan het worden en iedereen loopt weer in dikke zeiljassen, truien en mutsen. De scheepsarts, Merel, is in Bermuda aan boord gekomen. Met post! Ik had hele leuke post van iedereen gekregen. Merel loopt mijn wacht mee en heeft ook de keukendienst met mij meegedraaid. De lunch was erg goed gelukt en ik vind de keukendiensten steeds leuker te vinden. Binnenkort komt er ook weer een scheepsovername aan. Ik weet nog niet waar ik voor ga solliciteren, maar misschien lijkt bakker of kok me wel wat. We hebben de afgelopen dagen allemaal een gesprekje met Mieke gehad, om terug te kijken op de reis tot nu toe. We hebben gepraat over de zonnedoelen die ik aan het begin van de reis heb gesteld en wat ik ga missen van de boot. Ik ben tevreden over wat ik deze reis heb bereikt en ik denk dat ik een groot deel van mijn zonnedoelen heb behaald (ik had vorige week niks in de veilingbak wiehoee!!!). Er is natuurlijk wel nog veel meer waar ik aan kan werken, wat ik deze laatste vijf weken zeker ga doen. De laatste weken wordt het voor iedereen nog hard aan school werken om alle toetsen te maken, dus ik verveel me geen moment. Tot volgende week, waarschijnlijk nog steeds op zee. Neeltje

Isla providencia en Cuba

We zijn drie dagen op Isla Providencia geweest. Samen met Annemarie hebben we een dag ‘over de streep’ gedaan. Er werden verschillende vragen gesteld waarbij je dan over de streep moest. In ons geval was dit een lijn van stenen. Op het eind hebben we met de groep nog bij elkaar gezeten en kon iedereen nog kwijt als die dat wou. Het was een mooie maar heftige dag. Ik denk dat het de groep goed heeft gedaan. Het was fijn om de persoonlijke dingen van mensen te horen, zodat de groep hier ook rekening mee kan houden. De andere dag hebben we gesnorkeld bij een rif. Er was een hele erge stroming, dus in het begin kon ik niet echt genieten. Daarna waren we bij een rustiger, ondieper gebied waar het wel heel mooi was. We hebben roggen gezien en sommigen zelfs haaien. Het varen naar de eilanden toe, verliep goed. Soms kon er nog wat wildere zee zijn, maar dit zorgde weer voor wat anders (later meer).

Op Cuba hebben we weer een eigen reis gemaakt. Ik zat in een groepje met Ellemijn, Jasper, Benjamin, Tom, Tess, Maart, Beau en als begeleider Pascal.

Dag 1: We vertrokken rond tien uur van de boot. Martin had een bus voor ons allemaal geregeld, zodat we naar Havana konden komen. Deze kwam helaas niet helemaal tot in het centrum. Daarom moesten we een taxi van 20 cucs nemen (veel te duur). Vanaf Havana zijn we meteen verder gereisd naar Viñales, een plaatsje in het Westen van Cuba. Blijkbaar zou de volgende dag een cruiseschip vol toeristen daar aankomen, dus een casa particulair vinden was moeilijk. Uiteindelijk zijn we ergens beland voor 15 cucs per persoon/per nacht (wederom veel te duur). Het waren wel hele aardig mensen. Na het avondeten zijn we met zijn allen vroeg naar bed gegaan.

Dag 2: We stonden om half acht op en hadden ontbijt in de casa. Het was heel lekker: fruit met brood en chocomelk en koffie. Eindelijk weer een keer iets anders dan wat we elke ochtend en avond op de boot krijgen. Om negen uur was het voor onze excursie paardrijden. Tijdens de excursie gingen we langs een sigarenplantage. Hier liet een man ons zien hoe je een sigaar rolt, en konden we sigaren kopen. Daarna gingen we naar een koffieplantage en grotten, maar dit stelde beide eigenlijk niet zoveel voor. Het paardrijden zelf was echt super leuk en het uitzicht was prachtig. In de Cariben hebben ze overal zulke mooie landschappen. Dat wordt vast weer wennen als ik thuis ben en het niet meer standaard om me heen heb. Tijdens het paardrijden waren we een man tegengekomen van een jaar of (volgens de schatting van Pascal) dertig. Hij sprak mij aan en vroeg hoe ik heette. Later vroeg hij nog aan Tess en Maart of we naar de salsa-avond op het plein in het dorp wouden komen. Dat waren we al van plan dus zeiden we ja. Na het paardrijden zijn we naar het dorpje gegaan waar we wat hebben gegeten en rond gelopen. Even flink wat souvenirs inslaan, want dat moest nu echt wel gebeuren.

Dag 3: We gingen terug reizen naar Havana. Om half twaalf zou Beau aansluiten bij ons groepje. Hij was namelijk wegens de begrafenis van zijn opa op en neer gevlogen naar Nederland en was nu weer terug. Het was een hectische dag waarin er veel praktische dingen moesten gebeuren. We hebben veel gereisd, een casa in Havana gezocht en plannen gemaakt voor de komende dagen. We besloten om de rest van de dagen in Havana te blijven. We hadden al iets te veel van ons budget erdoor heen geknald en omdat reizen heel duur was, zou dit zeker geld besparen. In de avond zaten Tess en ik rustig in ons dagboek te schrijven, toen de eigenaar van de casa naar ons toe kwamen. Met de vraag of we van salsa dansen hielden? Nou, wij hadden inmiddels genoeg ervaring. We werden meegetrokken naar een kamer verderop waar we de rest van de avond met zijn familie wederom hebben salsa gedanst. Erg leuk!

Dag 4: Op dag vier zijn we eerst in de ochtend een uurtje naar de Wi-Fi gegaan. Het was fijn om even contact met het thuisfront te hebben. Daarna zijn we naar het Havana Club rum museum geweest. We kregen een rondleiding, waarin ze vertelden hoe de rum gemaakt werd. Daar vandaan gingen we meteen door naar het Ford. Hier aangekomen bleek er een heel festival gaande met overal kraampjes, erg leuk! We zijn ook nog echt het Ford op geweest en vanaf daar had je een heel mooi uitzicht op de skyline van Havana. Het was zeker een geslaagde dag.

Dag 5: In de ochtend gingen we naar het Belles de Artes museum. Een museum met kunst uit Cuba. Het was erg indrukwekkend. Er waren schilderijen, maar ook een erg mooie fototentoonstelling. Na de lunch hebben we wat rond gelopen. We zijn bij een soort mini winkelcentrum geweest en een fotogalerij. Jasper had met zijn sponsor weten te regelen dat we ergens heel luxe konden gaan eten, op de kosten van de sponsor! Iedereen douchte en kleedden zich netjes aan. Het was een heel mooi restaurant. Voorgerecht: broodjes met tapenade. Hoofdgerecht: witvis met zoete aardappelfrietjes. Nagerecht: een mix van allemaal kleine toetjes. Het was zo lekker! Het was heerlijk om eindelijk weer eens echt goed te eten en ik heb heel erg genoten.

Dag 6: We gingen naar het revolutiemuseum. Cuba is communistisch, wat het heel anders maakt dan wij gewend zijn. Vandaar leek het ons allemaal erg interessant om naar het revolutiemuseum te gaan. Het viel helaas wat tegen en er was enorm veel propaganda. In de avond gingen we uiteten bij een chinees restaurant. Ook dit viel tegen, maar dat was ook wel te verwachten na de luxe die we de avond daarvoor hadden gehad.

Dag 7: We moesten op de laatste dag om twee uur al terug op de Regina te zijn. We besloten de laatste tijd nog wat rond te lopen op marktjes en churros te eten. Rond een uur was het dan echt tijd om terug te gaan en werden we met twee mooie oude taxi’s naar de boot gebracht. Het was een hele leuke en geslaagde eigen reis!

Dag 7: We moesten op de laatste dag om twee uur al terug op de Regina te zijn. We besloten de laatste tijd nog wat rond te lopen op marktjes en churros te eten. Rond een uur was het dan echt tijd om terug te gaan en werden we met twee mooie oude taxi’s naar de boot gebracht. Het was een hele leuke en geslaagde eigen reis!

School at Sea is er voor eerste ervaringen. Eerste keer zeilen, eerste keer eigen reis in Cuba, eerste keer keukendienst. Zo kwam er voor velen al aan het begin van de reis de eerste keer zeeziekte, met daarbij het kotsen. Ik had al vaker zeeziekte ervaren, maar gelukkig was mijn lunch altijd binnen gebleven. Tijdens onze reis van Cuba naar Bermuda hadden we in het begin wat wildere golven. Ik had wacht en meestal is het als je buiten bent wel te doen qua misselijkheid. Echter, ben ik in de 9-1 wacht beland, wat inhoudt dat de wc’s ook schoongemaakt moeten worden, binnen… Ik besloot om het taakje wc potten te doen. Als ik dan eventueel zou moeten kotsen, hing ik tenminste nog boven een wc. Na een tijdje werd ik toch wel erg misselijk en besloot ik naar buiten te gaan, om even wat frisse lucht binnen te krijgen. Het was na ongeveer 10 seconden dat ik mijn broodje pindakaas van die avond in de zee zag belanden. Ja, dames en heren, eindelijk was het dan zover, mijn eerste keerkotsen op de Regina Maris! Na die eerste keer had ik de smaak te pakken en zag ik vaker mijn eten, in een wat andere substantie dan dat het erin ging, eruit komen.

Blog van een passant op de Regina Maris

Blog van Annemarie, passant op de Regina Maris:

Op de kaart had ik al ontdekt dat er een groot Nederlands schip voor anker lag bij onze nieuwe bestemming in San Blas. Altijd leuk, je eigen vlag te zien. Dichtbij gekomen bleek de Regina Maris een prachtige driemaster, maar die vlaggen erop, School at Sea, zeiden me niks. Het was vrij druk aan dek, maar het was te ver weg om met te zien. De volgende morgen zag ik het schip in vol ornaat weg zeilen voor ik aan mijn nieuwsgierigheid had toegegeven. In Portobelo zou ik afstappen van het jacht waar ik op verbleef, en hoe leuk was het om daar de Regina Maris weer te zien. In het plaatselijke bootjesmensen-kroegje ontmoette ik Martin, Sam en Mieke die meer al snel vertelde over dit geweldige project. De tieners waren op eigen reis, dus een paar extra handen was welkom op de reis naar Bocas del Toro. Wauw, ik mocht mee. Wat een genieten was dat: een prachtschip, kletsen in mijn moerstaal en ouderwets lekker eten. Na een aantal maanden op andere jachten in de Caribbean te hebben rondgezworven was dit een welkome ontmoeting in de laatste weken voor ik weer naar Nederland ga. In de uren wacht met Martin leerden weer elkaar nog beter kennen, en vertelde ik dat ik geestelijk verzorger ben. Gelukkig wist Martin wat dat is, en dat werd het begin van een geweldige ontmoeting met de 40 andere bewoners van het schip. Ik heb ze inmiddels uitbundig gedag gezegd en in mijn hart gesloten. Wat een bijzondere groep mensen. Zo snel als ik werd opgenomen in deze ‘familie’ die al een half jaar met elkaar optrekt. Lief en leed deelt. Ik heb er geen woorden voor. Grote bewondering dat deze tieners met zijn allen zo’n schip weten te varen, onder de bevlogen leiding van 3 stuurmannen en de kapitein. En ondertussen ook nog hun schoolwerk doen, in theorie, maar zeker ook in de praktijk. De 4 leraren die hen daarbij helpen, en na het schoolwerk met ze aan tafel zitten te eten. En dan natuurlijk duizendpoot Mieke, volgens mij is ze onvervangbaar. Voor een buitenstaander lijkt het eerst een compleet gekkenhuis, maar alles loopt als een geoliede machine. Al zijn er natuurlijk ook zo de dingetjes, de onderlinge irritaties. Met grote verbazing heb ik geluisterd hoe de kinderen de problemen onderling oplossen. Ze houden een vergadering door letterlijk aan de (scheeps)bel te trekken. Tijdens zo’n vergadering wordt er rustig gepraat, dus geen stemverheffing. Ze laten elkaar uitpraten, de stille(re)n worden om hun menig gevraagd, en als iemand in herhaling vervalt dan is daar geen ruimte voor. Hoe effectief en respectvol. Ik heb veel overleggen gevolgd met volwassenen, over minder emotionele onderwerpen, die een stuk minder goed verliepen. Zacht gezegd. En met deze groep gingen we (Mieke en ik) over de streep doen! Echt fijn een bijzonder was dat. Het was een lange middag, met leuke, pijnlijke, ontroerende en verbindende momenten. Ik ga daar verder niet over uitweiden, maar wel wil ik zeggen dat de groep er nog hechter van werd. Omdat ik daarna er nog maar heel even zou zijn, kon iedereen die dat wilde nog zijn of haar ei bij me kwijt. Van het feestje ’s avonds op de boot met live muziek uit Providencia heb ik niet heel veel meegekregen, maar het vertrouwen wat ik kreeg heeft mijn hart vervuld. Deze reis is niet alleen bijzonder door de vele mooie bestemmingen, maar ook de prachtige innerlijke reis die deze kinderen, en hun begeleiders met heb maken. Ik ben heel dankbaar dat ik dat even deel van mocht zijn. En gezien de vele verzoeken om nog mee te gaan naar Cuba, denk ik dat het een wederzijds genoegen was. Een heel goede reis gewenst nog. Annemarie