Eigen reis Panama

Beste allemaal, laatst was het dan zover: de eigen reis in Panama. Martin vertelde een dag van te voren de groepsideling. Ik zat bij Famke, Benjamin, Amber, Joost, Linda en Jennifer als begeleider. We hadden 25 dollar per persoon per dag. Het werd dus nog een kunst om alles in het budget te passen. We hebben heel veel gedaan maar ook heel veel gereisd. We werden in Porto Bello afgezet en moesten in negen dagen in Bocas del Torro komen.

Dag 1: de eerste dag begon nog met in de ochtend het schip schoonmaken. Martin en Sam gingen terwijl wij weg waren het schip opnieuw lakken dus moesten alle kussens uit de salon naar beneden en alles stofvrij gemaakt worden. Toen was het zo ver. Met onze vol bepakte rugzakken stonden we op de kant. Ons eerste doel was om naar Panama City te komen. We moesten eerst een bus naar Colon hebben en vanaf daar een bus naar Panama City. Het verliep heel soepel en we zijn voor niet al te veel geld in Panama City aangekomen. Hier gingen we op zoek naar een hostel. Een man op het station vertelden ons een straat waar allemaal hostels zouden zitten en gaf ons zijn buskaart mee zodat we konden reizen. Heel aardig! En inderdaad we vonden een hostel waar we twee nachten voor 70 dollar totaal konden blijven. Helemaal niet duur dus. Het was al vrij laat en we zijn lekker gaan slapen.

Dag 2: Benjamin was jarig! In de ochtend waren we naar de supermarkt gegaan om ontbijt en taart te halen. Toen was het tijd voor een dagje rond lopen in Panama City en shoppen. Iedereen was toe aan nieuwe kleren. In de avond zijn we naar de film geweest in verband met Benjamins verjaardag. We hebben de film Joy gezien. Het was heel lang geleden om een film te zien en daarom heel leuk.

Dag 3: We hadden besloten om van Panama City naar El Valle (spreek je uit als el baje) te gaan. Hier zijn we in een heel leuk hostel gekomen. Het heette Bodhi. Er hing een zeer relaxte sfeer en we mochten voor 5 dollar per persoon per nacht blijven inclusief pannenkoeken ontbijt! We zijn hier naar een waterval gelopen die toch een beetje tegenviel maar wel leuk was. Een paar kinderen hadden nog gezwommen maar ik vond het veelte koud.

Dag 4: In El Valle was een hele mooie vegetatie en heel veel watervallen. Ook was er een soort parkje met hotsprings waar we besloten heen te gaan. Eerst konden we modder op ons gezicht smeren en daarna heerlijk in een warme bron met zwavel liggen. Het was een erg leuke dag.

Dag 5: Onze volgende bestemming was Boquete. Dit was een heel eind verder maar het hele groepje was er over eens dat we kilometers moesten maken. We kwamen in de avond aan en er hing een hele gezellige sfeer in het plaatsje. We vonden, wederom, een goedkoop hostel. We besloten op straat te eten want overal waren kraampjes. Er was ook nog een festival waar we heen zijn geweest.

Dag 6: Na lange discussies waren we er eindelijk uit. Amber, Linda, Benjamin en ik gingen paardrijden terwijl de rest een vulkaan ging beklimmen. Wij waren van mening dat we ondertussen wel genoeg vulkanen hebben beklommen. Het paardrijden was echt super. We zagen op een super mooie wijze de omgeving en op een gegeven moment kwamen we op een adembenemend uitkijk punt. Een van de leukste dagen van de eigen reis.

Dag 7: Het was tijd om naar Bocas del Torro te reizen, en dit was nog ingewikkelder dan we dachten. Bus in, bus uit. Taxi in, taxi uit. Pont op, pont af. Bus in, bus uit. Omdat het budget toch wat begon te krimpen wilden we graag ergens overnachten. We vroegen wat rond en Benjamin en Joost kwamen bij het idee om het bij de brandweer te vragen. Ik verklaarde ze voor gek maar vijf minuten later kwamen ze lachend naar buiten met het nieuws dat het mocht. We hingen onze hangmatjes op en het was heel gezellig. In de nacht heeft het helaas heel hard geregend waardoor we helemaal nat werden.

Dag 8: We wilden graag nog iets actiefs doen. Een deel van de groep ging long boarden en ik ging samen met Amber en Jennifer fietsen. We zijn het hele eiland over gegaan en het was zo fijn om eindelijk weer eens goed te bewegen.

Dag 9: We kwamen alle groepjes tegen en werden terug gebracht naar het schip. Het was een hele leuke, leerzame, interessante en vermoeiende eigen reis. Ik was toch wel blij toen ik weer op de boot was en het allemaal weer gewoon zijn gangetje ging.

Neeltje

San Blas eilanden

Ik ben nu in Panama. We zijn hier vanochtend rond een uur of zeven aangekomen. Vanuit Aruba waren we doorgevaren naar de San Blas eilanden. Dat duurde volgens mij drie dagen maar ik ben de dagen enzo weer een beetje kwijt. Toen we daar aankwamen kwamen er meteen mensen vanuit het dorp in een boomstam aangevaren om ons kleedjes en armbandjes te verkopen. Veel te duur en niet mooi. Ik heb dus niks gekocht. Het was wel echt prachtig! Na een dag voeren we al weer verder naar een ander plekje. San Blas bestaat uit heel veel kleine eilandjes en daar gingen we tussen liggen. Overal waar je om je heen keek waren onbewoonde eilanden met palmbomen. Ik had van zes tot zeven uur ankerwacht en had een prachtige zonsopgang.

De volgende dag werden we in twee groepen verdeeld. Eerst ging ik naar een eilandje waar we konden zwemmen en lekker op het strand liggen. Het was echt een klein mini-paradijsje. Na de lunch ging ik naar een ander plekje om te snorkelen. Het was echt een prachtig riff en heel veel vissen. Ook heel veel kleine kwalletjes, dat was een beetje jammer. Iedereen was die dag helemaal verbrand. In de avond vertelden Martin ons dat we op een eiland gingen slapen. De rugzakken werden gepakt en het avondeten en het ontbijt werden klaar gemaakt om mee te nemen. Er werd een kampvuur gemaakt en iedereen hing zijn hangmat op. Ik had verschrikkelijk geslapen want mijn hangmat hing op de grond en mijn billen waren helemaal verbrand. Niet echt een fijn gevoel. Ik ben erachter gekomen dat ik toch niet zo van kamperen hou haha. Toen we terug kwamen op de boot zijn we weer terug gevaren naar het plaatsje waar we in eerste instantie lagen met het dorpje ernaast. Daar zijn we gisteren aan land geweest en hebben we rond gekeken in het dorpje en gevolleybald met de locals. Ook hebben we in een klein bootje gezeild. In de avond luidden Martin aan de bel en vertelden dat we niet meer naar de Indianen kunnen. In plaats daarvan gaan we op eigen reis in Panama! We hebben nu dus twee eigen reizen. Ik vind het echt super leuk. Haast leuker dan de indianen. We zijn die avond ook meteen doorgevaren naar Panama waar ik dus nu ben. Volgens mij is het zo dat we zondag op eigen reis gaan. Ik ben heel erg benieuwd. Martin maakt de groepjes. Verder is er niet zo veel gebeurd deze week. Het is nog steeds heel lekker weer en met het school tropenrooster is het heerlijk zwemmen. Ik heb in ieder geval heel erg veel zin in de eigen reis en in het algemeen in Panama. Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat. Met mij gaat het heel goed. In het algemeen op een schaal van 1 tot 10 kan ik heel vaak zeggen dat het een 9 is! :)

Oud en Nieuw

Het is vandaag al weer 7 januari. Allemaal een heel gelukkig nieuw jaar. Ik hoop dat jullie een fijne jaarwisseling hebben gehad. Oud en nieuw op de boot was in ieder geval leuk maar anders dan thuis. We aten frietjes, zoals bij elke speciale gelegenheid, en de keukendienst had de hele dag oliebollen staan bakken. Van te voren hadden we gewoon schooldag dus de echte oud en nieuw feeling zat er nog niet helemaal in. Na het eten hadden we een feestje. Iedereen had zich mooi aangekleed en stond lekker te dansen. Verder werden er de hele avond door nog lekkere hapjes uitgedeeld. Om twaalf uur hebben we met zijn allen staan aftellen en zijn we de zee ingedoken voor een Nieuwjaars duik. Natuurlijk wel wat anders dan bij jullie want hier was het nog lekker warm. :) Dit speelde zich allemaal af op het eiland Curaçao. Hier zijn we in totaal vier nachten geweest. Helaas zijn we maar een dag aan land geweest. Het was wel een hele leuke dag. In de ochtend bezochten we het slavenmuseum. Ondanks een vrij slechte rondleiding was het interessant. We moeten binnenkort een Praktische Opdracht over de verschillen dan wel gelijkenissen tussen de Regina Maris en een slavenschip dus hiervoor was het museum heel handig. Daarna gingen we lunchen in een soort van hele grote hal. We kregen na wat vertraging een heerlijk bordje kip met rijst. Toen was het eindelijk tijd voor vrije tijd, het moment waar iedereen op had gewacht. Voornamelijk werden de Wi-Fi en supermarkt opgezocht. Verder hebben we op Curaçao alleen maar schooldagen gehad. Gelukkig wel met het tropenrooster waardoor we ’s middags heel mooi konden snorkelen. Na Curaçao zijn we naar Aruba gevaren, het eiland waar ik nu ben. Het was maar een nacht varen en in mijn 5-9 wacht kwamen we aan. Eerst kwamen de douane aan boord om even het schip te checken. Snel werden beneden alle kamers een beetje fatsoenlijk gemaakt. Want hoewel ze er echt al een stuk beter uitzien dan het begin van de reis had het toch nog iets weg van een zwijnenstal. Daarna gingen we voor anker. Aruba is echt heel mooi. We kregen een dag vrije tijd, maar op zondag dus vrijwel alle winkels waren dicht. Ik ging samen met Moor en Mirthe eerst met de bus naar een hele grote supermarkt. En toen we daar aankwamen hadden we een grote verassing: het was een jumbo! Het was heerlijk om overal Nederlandse producten en tekst te zien. Op het eind zijn we nog even naar het strand geweest en hebben we gezwommen. Verder hebben we een tour met een bananen bus gehad. We zijn het hele eiland over gereden met hele harde muziek aan en uiteindelijk geëindigd bij een heel mooi strand waar we mochten zwemmen. Dat was echt een hele leuke dag. Gister hadden we een uitwisseling met de klas 4V van Aruba. Eerst gingen we naar hun school toe voor een programma daar. We kregen een les papayements, judo en gingen bij de Engelse les een leuk uitbeeld spel doen. Vooral de judoles vond ik leuk. Ik mis gym op school heel erg en dit leek er weer een beetje op. Bij de lunch gingen we een debat voeren over de stelling: moeten we een suikertax invoeren? Ik zat bij de partij die voor was. Het was leuk om te zien dat vooral de leerlingen van School at Sea aan het woord waren. In de middag kwamen ze bij ons aan boord. We gaven ze een rondleiding en ze mochten de mast en het kluivernet in. We sloten de dag af met een barbecue en een feestje. Het was een hele gezellige dag. Vandaag is de laatste dag in Aruba en waarschijnlijk gaan we ergens in de middag vertrekken. De volgende stop: de San Blas eilanden! Wat ik tot nu toe heb gehoord is dat het programma daar als volgt zal zijn. Eerst hebben we 10 dagen achter elkaar school. Veel kinderen lopen achter dus het is nodig dat ze dit kunnen inhalen. Daarna verblijven we een week bij de Kuna-indianen. Ik heb er heel erg zin in. Het is ongeveer vijf dagen varen. Zo dat was het weer voor vandaag. Tot volgende week, hopelijk op San Blas! Neeltje

PS ter voorbereiding:http://www.stopandstare.nl/san-blas-eilanden/

http://mooji.nl/panama/san-blas-eilanden/

De Bovenwindse eilanden

Beste allemaal, het is inmiddels al een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Sinds we op onze eerste bestemming in de Cariben, Sint Maarten, zijn aangekomen is er een hele boel gebeurd. We varen nu van eiland naar eiland en het is heerlijk! Overal waar we aankomen barst het van de palmbomen, witte stranden en blauwe zee. De temperatuur is inmiddels lekker toegenomen en ik zit dagelijks in de dertig graden. Dit is niet altijd ideaal, bijvoorbeeld als je aan school moet werken want dat gaat natuurlijk gewoon door. Zo zat ik op tweede kerstdag de hele dag aan mijn boekverslag te werken. Iets wat ik niet altijd doe met kerst.
Ik zal even vertellen wat we tot nu op de eilanden voor leuke dingen hebben gedaan. Op Sint Maarten hebben we geen expeditie gehad maar alleen vrije tijd. Dit was toch heel leuk. We konden een kijkje nemen in de stad en eindelijk weer even contact hebben met het thuisfront. Dit was heel fijn want twee weken op zee is toch langer dan je denkt.

De volgende stop was het eiland St Eustasius. Hier hadden we de drie dagen dat we er waren een druk programma met de leerlingen van de middelbare school daar. Zo hebben we een kerstdienst gehad in de kerk en kregen we tours over het eiland. Ook zijn we nog een dagje op en neer naar Saba gevaren. Het was heel leuk maar ook raar want iedereen sprak Nederlands. Dit was weer even omschakelen.

Daarna zijn we doorgevaren naar Dominica. Hier hebben we net als op St Eustasius een druk programma gehad. We zijn een dag naar het Boiling Lake geweest en daarna hebben we drie dagen met de Rastafaries doorgebracht. Hierover kunnen jullie later meer lezen in mijn SaS-verslag. Kerst hebben we niet echt gevierd want dit zit simpelweg niet in hun geloof. Toen we terug kwamen op de boot op eerste kerstdag hebben we wel een kerstdiner gehad. Iedereen trok zijn mooie kleren aan en maakte zich op. Dit was nogal een verschil met eerder de dag, want iedereen was hartstikke vies geworden bij de Rastafaries. We aten lekker een biefstuk met frietjes en salade. Na het eten kreeg iedereen zijn kerstcadeautje van thuis. Ik had geen idee wat ik zou krijgen maar het was een super leuk cadeau. Ik had onder andere twee nieuwe shirtjes gekregen. Ik was al helemaal klaar met de kleren die ik hier had dus ik was heel blij. Daarna mocht ik gewoon door naar mijn wacht. We waren namelijk al eerder vertrokken omdat het maar bleef regenen in Dominica en de kapitein er helemaal klaar mee was. We zijn nu onderweg naar Curacao waar we oud en nieuw gaan vieren. We komen vanavond al aan dus iedereen is nu druk bezig met het schoonmaken van het schip.
We zijn nu inmiddels al over 1/3 van de reis. Dit is heel gek om te beseffen. Ik kan me niet meer voorstellen hoe het in Nederland is. In de regen iedere dag naar school fietsen, nee dat is niks meer voor mij. Het leven op de boot is zo normaal (en tegelijkertijd heel gaaf!) geworden. Als ik buiten kom en de zee zie, dat is echt iets vertrouwds geworden. Wel ben ik meer dingen gaan waarderen. Op zondag hebben wij bijvoorbeeld een speciaal ontbijt met ei en soms yoghurt. Dat is dan zo lekker! Een keertje geen brood meer met pindakaas. Ook mogen we alleen op zaterdagavond film kijken. Iedereen kijkt hier de hele week naar uit. Het is zo’n fijn moment. De hele salon is in totale stilte en je zit helemaal in de film. Thuis vind je deze dingen heel normaal en kan je elk moment op de dag een film kijken of een eitje bakken.
Ik zit ondertussen aan de driekwart A-viertje dus ik moet stoppen. Ik hoop dat jullie allemaal hele fijne kerstdagen hebben gehad en alvast een gelukkig nieuwjaar. Elke keer als ik internet heb lees ik jullie reacties op mijn blogs en fotoís en ik vind ze heel leuk! Volgende week een blogje over oud en nieuw. Ik geniet elke dag meer. Heel veel liefs van Neeltje.

Blogje van Matthias de kok

May I tell you a story about my life?

17 dec , 2015

It’s about a trip I once made. I reached some kind of island, it was called “Marina Regis” or something like that. On this island there were 34 small people living. They looked very young and cute and had a friendly and open minded character. But they were also unorganized, loud, running around helpless everywhere and had big difficulties in listening and communicating especially when they had to make something to eat for themselves.

So I decided to stay there for I while and to help them a little bit. But that was much harder than I had expected. It seemed that they nearly never understood what I was telling them. They spoke a lovely language – nearly every word ended with a “-tje” – which was sometimes a little bit similar to mine, but mostly it wasn’t. So I listened to them and learned some of their words. I remarked for example that I had to say to them “DUKJE!” when I wanted them to start with cleaning. And their way to clean was totally strange. On one side their faces looked like “Uuuuoooaaahh, I really hate it!!!!” On the other side they spent so many hours cleaning something I would do in half an hour that I concluded that they probably loved it.

When we cooked something the most of them were very motivated to learn what had to be done. Only they seemed to have a total different understanding than me when I told them sentences like “Start early enough!” or “Be ready in time!” Also the word “always” in their mind meant something like “for the next five minutes” or “until I sleep the next time”.

Fortunately they were so nice, friendly and lovely that it was a pleasure to live with them in spite of these communication problems. They listened and communicated better and better and became more and more independent. So I decided after around two months that it was time for me to leave. I think they learned in total enough to survive. No one of them knew everything that was necessary but all together they did. I hope after my departure they talked enough to each other that they were able to have a life with nice food and not so much stress.

I think they managed it, as long as they followed the golden rules:

• Make a good planning the day before including a schedule, the amounts of food that you need for a meal and where you can find it. The better the planning the less stress you have the next day!
• Start early enough and do it as quickly as possible. The time never stops running and there may always appear a problem you hadn’t expected.
• Taste the food, taste the food, taste the food. During cooking and directly before you serve the meal.
• You can only use what you have in your storage and what you have, you can use only once. There is no Albert Heijn on your lovely island. Only water around you.
• And last but not least: FILL IN THE *** STORAGE LIST!!!

Verslag van de scheepsarts

Piet Stolk, onze scheepsarts van Tenerife tot St.Maarten:

Beste Robin, Famke, Moor, Jasper, Tom, Tesse, Benjamin, Thijs, Laura, Dieneke, Ellemijn, Julia, Clair, Kirsten, Beau, Arend, Neeltje, Sophie, Ben, Youri, Amber, Emiette, Floor, Bart, Romy, Maartje, Tess, Friso, Jan, Maart, Mirthe, Linda, Joost en Folkert,

Op 18 november stapte ik ’s avonds in Tenerife aan boord van de Regina Maris. Behalve Mirthe was er verder niemand aan boord. Een paar uur later zit ik met een paar wildvreemde mensen te heerlijk te eten in Laguna, een plaatsje even buiten Santa Cruz. ‘Typisch School at Sea’ ? Dynamisch en onverwacht. Het is wel heel leuk om 4 weken te mogen meedraaien in zo ’n uniek project. Ik kom terecht in een groep van 34 heel verschillende leerlingen, 4 leerkrachten, een kok, 3 stuurmannen waarvan er één een vrouw is, Mieke en Martin, de Kapitein. Hier zal ik het 4 weken mee moeten rooien. De boot is de maatschappij in het klein, waarin een ieder zijn rol gevonden lijkt te hebben. En wat gebeurt er veel in zo ’n maatschappij! Ik doe m ’n best snel alle namen te leren en draai de wachten mee van 5.00 – 9.00 onder leiding van Sam. Jullie leren mij een beetje te sturen, hoe het logboek in te vullen, waarop te letten bij een rondje over het schip, de machinekamer te controleren en hoe de wacht over te dragen. Als decor prachtige sterrenluchten bij het begin van de wacht en meestal een fraaie zonsopkomt. Voor mij erg leuk een beetje inzicht te krijgen in wat mijn dochter twee jaar geleden heeft meegemaakt toen zij mee was. Leuk ook om een keukendienst mee te doen. Best hard werken van 7.00 – 21.00. Ik zie en hoor wel veel tijdens zo ’n wacht en keukendienst en ook tijdens het leven aan boord. De zorg voor jullie zelf en voor elkaar. De ergernisjes onderling, die er natuurlijk ook zijn. De heimwee en de verdrietjes, de troost van de anderen, de vriendschap. Maar het is vooral fijn te mogen delen in het plezier!

Als scheepsarts hoop je weinig te doen te hebben.Je wilt een paraplu zijn. Als je die bij je hebt, gaat het niet regenen. Toch een paar dingetjes mogen doen, helaas. Het is erg leuk met jullie te praten en jullie bezig te zien. De diversiteit van jullie. Extrovert, met het hart de tong, wat rustiger introvert, met soms onredelijk hoge eisen aan zichzelf en alles wat daar tussen zit. De puberale verbaal seksuele uitingen, met name van de jongens. Het stoere gedrag en de kleine hartjes. De schier onbeperkte mogelijkheden die er zijn aan het begin van jullie leven. De verwachtingen en soms de achterkant hiervan; de teleurstellingen. Ik vond het ook erg leuk om jullie wat medische dingen en wat EHBO bij te brengen. Dat waren voor mij mooie middagen. Een regelmatig terugkerend iets was: “DE BEL” Iedereen naar het tussendek. Het afroepen van de nummers, (ik ben 39). Steevast is er weer iets niet goed gegaan, ondanks eerdere waarschuwingen of verzoeken. Martin weet dit meestal op de hem eigen wijze goed duidelijk te maken. Bijna nooit wordt er iemand persoonlijk aangesproken. De groep wordt verantwoordelijk gesteld en de groep moet het dus oplossen. Maar ach, hoe kun je nu toch iets leren zonder fouten te maken? Zoiets als deze reis te mogen meemaken in de bovenbouw van jemiddelbare schooltijd! Wat een geluksvogels zijn jullie! En wat een voorrecht hier bij te mogen zijn en hiervan een beetje deel uit te mogen maken. Bofkont tussen de bofkonten!!

Lieve leerlingen, bedankt voor 4 fijne weken. Voor jullie vertrouwen, acceptatie, voor het plezier dat ik met jullie heb mogen hebben en voor de gezelligheid! Ik heb van jullie genoten! Goede vaart verder!

Oversteek Atlantische Oceaan

Hallo allemaal,

Hierbij wat stukjes uit mijn SAS-story die onderdelen van de reis beschrijven.

Algemeen:

De Regina Maris is in deze afgelopen maanden echt een thuis voor mij geworden. Ik heb het gevoel dat ik de groep nu helemaal ken en het is altijd super gezellig! Na de hutwissel ben ik in een hut gekomen met Maart, Linda en (jaja, alweer) Mirthe. Zij zitten in een andere wachtdag dan ik, dus vaak heb ik de hut voor mij alleen wat soms wel fijn kan zijn.

De grote oversteek was lang en redelijk saai. Er zat wel een heel fijn ritme en structuur in. Ik heb wel veel aan school kunnen werken en de wachten waren altijd heel gezellig.

Tijdens dit deel van de reis ben ik steeds meer gaan genieten. Mijn heimwee is zowat volledig verdwenen en ik ben nog nauwelijks bezig met thuis. Ik heb hier al een paar goede vrienden gemaakt waarvan ik weet dat ik altijd bij ze terecht kan. Ik voel me thuis in de groep en ik kan het met bijna iedereen wel vinden. Door de wacht- en hut-wissel kwam ik ook weer met andere mensen in contact wat ik leuk vond om te ervaren.

Voor de scheepsovername had ik gesolliciteerd voor scheepsarts. Dit ben ik helaas niet geworden maar ik had ook niet het gevoel dat ik er al echt klaar voor was deze scheepsovername. Volgende keer probeer ik het gewoon weer. Tijdens de scheepsovername zelf ben ik vooral ziek geweest wat ik jammer vind. Ik heb daardoor niet echt met de wacht mee kunnen lopen.

Wacht 1-5

Ik zit in de wacht van 1-5 met Claire, Kirsten, Beau, Arend en Bouke als wachtleider. Het was een hele verandering vergeleken met de 9-12 wacht. We hebben als schoonmaaktaak de salon schoonmaken. Hij moet opgeruimd en gedweild worden. Ik heb deze taak vaak samen gedaan met Claire en we hebben een goede taakverdeling. We ruimen samen op en daarna gaat Claire vegen en ik dweilen. In het begin was het vaak een hele erge rommel in de salon en waren we veel tijd kwijt met het opruimen. Dit is steeds minder geworden en we voelen dan ook een soort van trots voor onze mede-sassers dat ze beter zijn gaan opruimen. Verder maken we in de nachtwacht altijd eten omdat we tijdens het ontbijt nog slapen. Ik vind het erg leuk om eten te maken en neem deze taak na het opruimen van de salon dan ook vaak op me. Verder gaan de taken zoals rondje dek, het logboek en achter het roer staan allemaal heel soepel. Iedereen moet om de beurt een half uur achter het roer staan zodat we aan het eind van de wacht allemaal een uur hadden gestuurd. Het logboek vind ik steeds leuker en makkelijker om in te vullen en dit doe ik meestal zelfstandig. Van Stuurman Bouke kregen we veel geleerd over het zeilen. Dit vind ik heel fijn en ik heb het gevoel dat ik in deze twee weken super veel geleerd heb. Bij de rondjes dek lopen ga ik nu ook standaard langs alle pinnen om ze te benoemen.

Wat ik echt lastig vind is dat ik door de 1-5 wacht heel weinig slaap krijg. Ik kan ongeveer drie uur van te voren slapen en drie uur daarna. Dit is voor mij echt te weinig en daar heb ik last van.

Keuken

Omdat onze kok Matthias bijna weg gaat moeten we steeds zelfstandiger gaan werken. Vaak hoor je van Matthias de tekst: i’m not here. Dit zorgt voor wat meer stress in de keuken. Ik heb een keer keukendienst gehad met Dieneke en Jasper. Dit was nogal een dramatische dag waarin er een hoop mis ging. De ochtend begon heel goed. De taakverdeling vormde zich vanzelf en er waren zelfs momenten dat we ons verveelden. We hadden helaas iets te vroeg gejuicht want iets voor de lunch ging het helemaal mis. De koelkast moest ongeveer drie keer opnieuw ingeruimd worden en de saus voor de pasta carbonara mislukte helemaal. Aan het eind van de dag waren we alle drie helemaal kapot. Mijn tweede keukendienst was met Thijs en Moor. Zij moesten allebei voor hun sponsors een culinaire blog schrijven dus hadden we besloten een typisch gerecht uit Kaap Verden te maken: Kachupa. Bij het ontbijt ging het heel goed. Ik nam de taak van het brood, vlees en kaas snijden op me. Daarna heeft Moor zich vooral gericht op het ananasijs maken en ik meer op de Kachupa. Thijs hielp ons allebei tussendoor. We waren niet helemaal op tijd klaar maar wij vonden het een geslaagde maaltijd. Het afwassen hadden we de hele dag samen gedaan en deze samenwerking verliep goed. Ook het schoonmaken aan het eind van de dag verliep soepel en we waren niet te lang bezig.

Spaans:Ik vind de Spaanse lessen steeds moeilijker worden. Ik ben vaak lang bezig met het huiswerk en in de lessen duurt het altijd even voordat ik dingen begrijp. Ook vind ik het lastig dat als ik net bezig ben met mijn schoolwerk er een Spaans les tussendoor komt want hierdoor kom ik uit mijn concentratie. Ik vind het wel leuk om steeds wat meer te leren. In Tenerife merkte ik bij de uitwisseling dat ik kleine gesprekjes kon voeren en omdat de leerlingen daar niet erg goed in Engels waren was dit heel handig.

Ik heb ook een nieuw doel. Elke zondag is er veiling. Alles wat in die afgelopen week aan rommel in bijvoorbeeld de salon lag wordt in de veilingbak gestopt en op die zondag geveild. Als iets van jou is kan je het terug kopen voor 50 cent. Bij mij heeft er tot nu toe altijd minimaal een ding in gezeten en ik ben al meer dan tien euro kwijt. Mijn zonnedoel is dan ook om aan het einde van de reis niks meer in de veilingbak te hebben. Ik hoop dat het lukt...

Wat me reuze mee valt is de duur van de oversteek. Ik ben nu echt klaar met de zee en ik wil heel graag aan land zijn maar ik had verwacht dat dit gevoel veel eerder zou komen.

Al met albegin ik het leven op de boot steeds leuker te vinden en ik ben al helemaal gewend. Ik heb heel erg zin om in de Cariben te zijn!

Kaapverdische eilanden

Beste allemaal, het is vandaag 3 december. Over twee dagen is het sinterklaas en de hele boot is druk in de weer met suprises en gedichten. Het is wel gek want we missen alle voorpret zoals schoen zetten en pepernoten. Ik heb er wel heel veel zin in. Ik zal nu even vertellen hoe de afgelopen twee weken zijn geweest. Na ongeveer zes dagen varen vanaf Tenerife kwamen we aan in Kaap Verdie. Het eerste eiland was Sao Vicente. Een hele verandering. Het was te merken dat we in Afrika waren. De eerste dag waren we nog niet aan land geweest maar de tweede dag wel. In de ochtend werden we opgehaald door twee pick-ups. We gingen een tour maken over het eiland. Overal werd er naar ons gezwaaid en als we stopten begonnen de mensen tegen ons te praten. Erg leuk! De mensen waren super aardig en omdat het niet een heel erg toeristisch eiland is was het vrij bijzonder dat er opeens een groep van 45 blanke mensen waren. Na de tour kregen we vrije tijd. We zijn lekker de stad ingegaan en hebben het lokale gerecht gegeten. Daarna zijn we naar het tweede eiland gevaren: Sao Antao. Hier kregen we een rondleiding door een heel klein dorpje. De armoede was duidelijk te zien maar weer waren de mensen hartstikke aardig! Na afloop hebben we met de plaatselijke bevolking in een disco, een houten huisje op palen met een rietendak, heel leuk gedanst. Het is leuk om te zien dat als je elkaar niet verstaat, elkaar wel begrijpt door middel van muziek. We zijn nu bezig met de grote oversteek. Ik zit weer helemaal in het ritme. Mijn wacht is van 1 – 5. De nachten zijn er heel mooi met alle sterren. Verder maken we ook steeds meer bijzondere dingen mee. Zo hebben we vandaag een walvis gezien! Hij zwom heel dicht bij de boot en iedereen stond te kijken. Mijn schoolwerk gaat ook lekker door. Ik maak steeds meer toetsen maar je merkt dat er wel echt discipline bij komt kijken. Dit was het weer voor deze keer. Ik wens jullie allemaal een leuke pakjesavond toe en ik ga hem hier hoop ik ook heel leuk en anders beleven (in mijn korte broek). Neeltje